ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Τη Δευτέρα 2 Απριλίου γιορτάζουμε την παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου. Η τάξη μας διοργανώνει μια μικρή γιορτή στο σχολείο μας στις 10.00 π.μ.. Καλεσμένη στην εκδήλωση θα είναι η συγγραφέας  παιδικών βιβλίων κα Τοξίδου Λένα.

ΙΑΣΟΝΑΣ ΚΑΙ ΜΗΔΕΙΑ

Το σχολείο μας

Το σχολείο μας ιδρύθηκε  το 1988 χρονιά που λειτούργησε συστεγαζόμενο με το 2ο Δημοτικό Σχολείο Αριδαίας.

Την επόμενη σχολική χρονιά μεταφέρθηκε στο νέο του κτίριο στο οποίο και λειτουργεί μέχρι σήμερα. Ξεκίνησε αρχικά σαν εξαθέσιο και  το 2003 έγινε επταθέσιο με τμήμα ένταξης και τμήμα υποδοχής. Σήμερα είναι εννιαθέσιο με τμήμα ένταξης. Το ολοήμερο του σχολείου μας λειτουργεί με ένα τμήμα. Το 2003 ορίστηκε ως ένα από τα σχολεία στα οποία εφαρμόζεται  το πρόγραμμα της Ευέλικτης Ζώνης. Στο κτίριο υπήρχαν εννιά αίθουσες διδασκαλίας (από τις οποίες δύο χρησιμοποιεί το 3ο Νηπιαγωγείο Αριδαίας), μία αίθουσα φυσικής και κομπιούτερ, μία αίθουσα για το τμήμα ένταξης, μία αίθουσα βιβλιοθήκης, γραφείο διευθυντή, γραφείο προσωπικού, κυλικείο, λεβητοστάσιο και σκεπαστός ημιανοιχτός χώρος για συγκεντρώσεις.

Χανς Κρίστιαν Άντερσεν

Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (Hans Christian Andersen) ήταν Δανός λογοτέχνης και συγγραφέας παραμυθιών.

Γεννήθηκε στις 2 Απριλίου 1805 στο Οντένσε, στο νησί Φιονία της Δανίας. Ο πατέρας του με τον καιρό ξέπεσε και δούλευε παπουτσής, για να ζήσει την οικογένειά του. Αλλά, μην μπορώντας ν' αντέξει στη φτώχεια, πέθανε πολύ νέος, αφήνοντας το γιο του το Χανς ορφανό, με τη μητέρα του για μόνο στήριγμα.

Ο Χανς ήταν ένα περίεργο παιδί με εξαιρετική φαντασία. Πολλές φορές τον έβλεπαν να περπατά στο δρόμο σαν ονειροπαρμένος και το μυαλό του δεν το είχε πουθενά αλλού, παρά μόνο στα ποιήματα και στο διάβασμα. Προσπάθησε άδικα να μάθει την τέχνη του πατέρα του. Όταν τέλειωσε το σχολείο των άπορων παιδιών, μπήκε σε ένα ραφτάδικο, για να μάθει την τέχνη, αλλά ούτε και εκεί τα κατάφερε. Το ενδιαφέρον του κέρδισε το θέατρο, όπου αποστήθιζε ολόκληρες σκηνές από τα έργα που έβλεπε. Όταν ήταν με τους φίλους του, του άρεσε να απαγγέλλει και να τραγουδά. Ήταν δεκατεσσάρων χρονών, όταν, κυνηγώντας μια καλύτερη τύχη, έφθασε στην Κοπεγχάγη, με μόνη του περιουσία 30 φράγκα με σκοπό να γίνει ηθοποιός. Έδωσε εξετάσεις στη Βασιλική Σχολή θεάτρου, αλλά ήταν τόσο άσχημος και αδύνατος, που δεν τον δέχτηκαν.

Η κυρά Σαρακοστή

Σαράντα μέρες κράταγε η νηστεία πριν το Πάσχα.
Τόσες νήστεψε και ο Χριστός στην έρημο. Τις τρεις πρώτες μάλιστα μερικές γυναίκες δεν έβαζαν στο στόμα τους τίποτα, ούτε καν ψωμί ή νερό και την τέταρτη έτρωγαν μόνο ειδικά φαγητά - καρυδόπιτα, σούπα με φασόλια, πετιμέζι. Πόσο αργά περνούσε η σαρακοστή για όσους νήστευαν και νήστευαν οι περισσότεροι.
Η "κυρά Σαρακοστή" ήταν το ημερολόγιό τους. Την παρίσταναν ως καλογριά. Έπαιρναν μια κόλλα χαρτί και σχεδίαζαν μια γυναίκα. Δεν της έκαναν στόμα γιατί συνέχεια νήστευε και τα χέρια της ήταν σταυρωμένα γιατί όλο προσευχόταν.
Είχε 7 πόδια, τις 7 βδομάδες της Σαρακοστής.
Κάθε Σάββατο έκοβαν και ένα πόδι. Το τελευταίο το έκοβαν το Μεγάλο Σαββάτο. Στη Χίο το έβαζαν μέσα σε ένα ξερό σύκο ή σε ένα καρύδι και όποιος το έβρισκε πίστευαν πως θα ήταν καλότυχος.
Αλλού την έκαναν και πάνινη την "κυρά Σαρακοστή" τους και τη γέμιζαν με πούπουλα. Στον Πόντο έπαιρναν μια πατάτα ψημένη ή ένα κρεμμύδι, έμπηγαν 7 φτερά κότας, το έδεναν στο ταβάνι και κρεμόταν όλη τη Σαρακοστή. Κάθε βδομάδα έβγαζαν και ένα φτερό.
Ο "κουκουράς", έτσι το έλεγαν, ήταν ο φόβος των παιδιών.

Πηγή: Έθιμα του Πάσχα - ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ - ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ